گنجور » هاتف اصفهانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۷
تو کمانکشیده و در کمین که زنی به تیرم و من غمین. همهٔ غمم بود از همین که خدانکرده خطا کنی. تو که هاتف از بَرَش این زمان رَوی از ملامت بیکران. قدمی نرفته ز کوی وی نظر از چه سوی قفا کنی. غزل ...